“എല്ലാരും കൈവിട്ടൂവെന്ന് തോന്നിപ്പോകുന്ന അവസ്ഥയില്ലേ‌. പ്രതീക്ഷിച്ചവരെല്ലാം കൈയൊഴിഞ്ഞല്ലോ എന്നോർത്ത്‌ മനസ്സുപൊട്ടുന്ന നിമിഷം. ആ നിമിഷമൊന്നു പിടിച്ചുനിന്നാൽ പിന്നെ പടച്ചോന്റെയൊരു കൂട്ടിപ്പിടിക്കലുണ്ട്‌. പറഞ്ഞുകേട്ടതല്ല, അനുഭവിച്ചതാണ്.”

ജീവിതത്തെ, ജീവിതപ്പിടച്ചിലുകളെ ആഴമുള്ള ഉള്‍ക്കാഴ്ച്ചകൊണ്ട് ആര്‍ദ്രമാക്കുന്ന പി എം എ ഗഫൂറിന്റെ കുറിപ്പുകള്‍.

പയ്യാമ്പലം

പ്രപഞ്ചത്തിലെ കാലത്തിന്റ്റെ ശക്തമായ കുത്തൊഴുക്കിനെയും അതിലൊഴുകി നഷ്ടമാകുന നന്മയും പ്രപഞ്ചസൗന്ദര്യവും വരികളിലൂടെ ഉയർത്തികാണിക്കുന്നു. ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ഈ പുതിയ കലത്തിൽ നന്മകൾ വറ്റിവരണ്ട മനുഷ്യഹൃദയങ്ങൾ വകതിരിവില്ലാതെ  മൃഗത്തെപോൽ പരസ്പരം കടിച്ചുകീറുന്ന നേരിന്റ്റെ ചിത്രം തെളിയിച്ചു കാട്ടുന്നു ഒരർത്ഥവുമില്ലാതെ വിഥ്യ അർത്ഥം തേടി ഒരുപാട് അർത്ഥമുള്ള  തൻറ്റെ ചുറ്റുപാടിനെ വേദനയോടെ നോക്കുന്നു. പ്രകൃതിയെപോലെ സാഹിത്യത്തെയും മലയാളഭാഷയെയും നെഞ്ചോട് ചേർത്തുവെക്കുമ്പോൾ വെറുതെ ഓർമപെടുത്തുന്നു. ‘കാവ്യസംഹിതയിലെ കള പിഴത്തെറിയുമ്പോൾ വേരറ്റുപോകരുതേ’ എന്ന്. താപസതുല്യനായി (സി.എച്.കണാരൻ ) എന്ന മഹാമേരുവിനെ ഗുരുതുല്യം സ്മരിക്കുന്ന ഭക്തി സാന്ദ്രമായ വരികൾ. ഇന്നിനോടുള്ള ഒരു ഓർമപ്പെടുത്തലാണ് ഈ  കവിതാസാമാഹാരത്തിന്റ്റെ ഓരോ  വരികളും

സുകുമാരൻ ചാലിഗദ്ധക്ക് ആന കേവലാനുഭവമല്ല, ജീവിതാനുഭവങ്ങളാണ്. ആനയുടെ കാല്പാടുകൾ മാത്രം കണ്ടിരുന്ന കാലത്തുനിന്നും, ആനയെ മൊത്തമായും കൂട്ടമായും, രാത്രിയെന്നോ പകലെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെ സുലഭമായി കാണുന്ന ഇക്കാലംവരെയുള്ള അനുഭവകഥകൾ. കുറുവാദ്വീപിൽ വന്നും പോയുമിരിക്കുന്ന ആനകൾ ഇവിടെ കഥകളും കഥാപാത്രങ്ങളുമാകുന്നു.